ବେପରୁଆ ଶୋଇବାର ସୁଯୋଗ
ଆଉ ବେଶୀ ଦିନ ନୁହେଁ ।
ବେଶୀ ଦିନ ନୁହେଁ
ତା ପଠାରେ ବସି
ଜମାଇବା କବିତା ଆସର ।
ବେଶୀ ଦିନ ନୁହେଁ
ତା ପାଣିରେ ବୁଡାଇ ଗୋଡକୁ
ନିରୋଳାରେ ଗୁଣୁ ଗୁଣୁ ହେବା
ବେଶୀ ଦିନ ନୁହେଁ
ତା ବାଲିରେ ବାଗୁଡି ଖେଳିବା
ଅବା ଗୁଡି ଉଡାଇବା ।
ବେଶୀ ଦିନ ନୁହେଁ
ମନପୂରା ପହଁରିବା
କୂଳରୁ ଦଉଡି ଯାଇ
ଗାଁରେ ପଶିବା
ଗାଁରୁ ଦଉଡି ଆସି
ତା ବାଲିରେ ନିର୍ଧୁମ ଗଡିବା
ଆଉ ବେଶୀ ଦିନ ନୁହେଁ ।
ବେଶୀ ଦିନ ନୁହେଁ
ନିଛାଟିଆ ଖରାବେଳେ
ତା ବାଲିରେ
ପ୍ରେୟସୀକୁ ଅପେକ୍ଷା କରିବା
ସନ୍ଧ୍ୟା ହେଲେ
ନଇ କୂଳେ ଠିଆ ହୋଇ
ସୂର୍ଯ୍ୟାସ୍ତ ଦେଖିବା
ଆଉ ବେଶୀ ଦିନ ନୁହେଁ ।
କାହିଁକି ବେଶୀ ଦିନ ନୁହେଁ ?
ମୁଁ ଦେଖୁଛି ଆଖିରେ ଆଖିଏ ପ୍ରଶ୍ନ
ଏଠି ଶ୍ରୋତାଙ୍କର
ତାର ଉତ୍ତର-
ଆମର ଏ’ ବିରୂପା
ତା ପ୍ରବାହର କୁଳୁ କୁଳୁ ନାଦ
ତା ପଠା ତାର ଶୀତଳ ଜଲ
ବିକ୍ରି ହେବ
ଆସିଲାଣି ବେଳ ।
ଆପଣାର ବିରୂପା
ପର ହୋଇଯିବ
ଆଉ କାହା ମାଲିକାନା
ତା ଉପରେ ଜମାଇ ବସିବ
ଆସିଲାଣି ବେଳ
ତୁଠ କରିବାକୁ ଗଲେ
ପଇସା ପଡିବ
ଗୋରୁ ପାଣିରେ ମାରିଲେ ମୁଁହ
କାଂଜିଆହୁଦାରେ ପଶିବ ।
ଆସିଲାଣି ବେଳ
ମୋର ସ୍ୱାଧୀନ ଗୋଡରେ
ପଡିବ ଶୃଂଖଳ
ଆସିଲାଣି ବେଳ ।
ହେ, ମୋର ପ୍ରିୟ ଶ୍ରୋତା ବନ୍ଧୁ
ବିରୂପା ନଇର ବିମୁଗ୍ଧ ଦର୍ଶକ
ଯଦି ତୁମେ ଚାହଁ
