ପ୍ରଫେସର ଭଗବତ ପ୍ରସାଦ

ସର୍ବୋଦୟ କର୍ମୀ, ସମାଜ ବିଜ୍ଞାନୀ
27 Articles

ମଣିଷ ସଭ୍ୟତାର ଏକ ହଜିଲା ଦିଗନ୍ତ ସନ୍ଧାନରେ

ଆଧୁନିକ ବିଜ୍ଞାନର ଆବିଷ୍କାର ବିବର୍ତ୍ତନ ସମ୍ପର୍କରେ ନୂତନ ଧାରଣାକୁ ନିଶ୍ଚୟାତ୍ମକ ରୂପ ଦେଇଛି । ଜଣେ

ଚାପହୀନ ଶାନ୍ତ ମସ୍ତିଷ୍କ ଓ ‘ସୁଖ’

‘ଧିକ୍ ସେ ସମାଜ, ମୃତ୍ୟୁରେ ଯହିଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠତ୍ୱ ମପାହୁଏ ।’ ହିଂସା, ବ୍ୟାଧିପୀଡ଼ିତ ପୃଥିବୀରେ ‘ଉଦ୍ଭଟ୍ଟତା’

ସମ୍ବେଦନହୀନ ମଣିଷ

ମଣିଷ ଦିନକୁ ଦିନ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ସମ୍ବେଦନହୀନ ହୋଇଚାଲିଛି । ଜୀବଜନ୍ତୁଙ୍କ ଉପରେ ନିର୍ବିଚାରରେ ଅତ୍ୟାଚାର

ଚିତ୍ତ ଯେଉଁଠି ଭୟପୂର୍ଣ୍ଣ, ଅବନତ ଯହିଁ ଶିର

ଉକ୍ତ ପ୍ରବନ୍ଧର ଲେଖକ ପ୍ରଫେସର ଭାଗବତ ପ୍ରସାଦ ଯିଏକି ଆମ ଗହଣରୁ ଦୁଇବର୍ଷ ହେଲା ଚାଲିଗଲେଣି,

ଗାନ୍ଧୀ, ଆମ୍ବେଦକର ଓ ଆଜିର ଭାରତ (ସାରାଂଶ)

ରବୀନ୍ଦ୍ରନାଥଙ୍କ କବିତା ‘ଅପମାନିତ’ ପ୍ରକାଶ କରେ ଆମ୍ବେଦକର ଓ ଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ଅନ୍ତର୍ବେଦନା... ହେ ମୋର ଦୁର୍ଭାଗା

ଭାରତୀୟ ଯୋଗୀ ପରମ୍ପରାର ଦୁଇ କୃତୀ ସାଧକ: ବୁଦ୍ଧ ଓ ଗାନ୍ଧୀ

ଫୋଟୋ କ୍ରେଡିଟ - ଉଇକି ମିଡ଼ିଆ କମନ ଭାଗବତ ପ୍ରସାଦଙ୍କ ଜନ୍ମଦିନରେ ତାଙ୍କ କଲମରୁ ତପସ୍ୱୀ

‘ସମଧ୍ୱନି’ ପାଇଁ ପଦେ

ଭଗବତ ପ୍ରସାଦଙ୍କର ପ୍ରାୟ ପ୍ରତ୍ୟେକଟି ଲେଖା ଭିତରେ କେତୋଟି ଦିଗ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ ବାରମ୍ବାର ପ୍ରକାଶିତ

ତ୍ରିକାଳ ହିଂସାର ବିଶ୍ୱରୂପ

ପରାଧୀନତା, ଶୋଷଣ, ଅସମତା, ଯୁଦ୍ଧ, ଧର୍ଷଣ, ଆତଙ୍କବାଦ, ଜନହତ୍ୟା, ଯନ୍ତ୍ରଣାଦାନ ଏ ସମସ୍ତେ ହିଂସାର ଭିନ୍ନ

ସକ୍ରେଟିସ୍ ଓ ଚାର୍ବାକ୍ (ଦୁଷ୍ଟ ମାନସର ଦୁଇଟି ପକ୍ଷପାତ)

‘ଲୋକାୟତ ଦର୍ଶନ’ ଅନୁଯାୟୀ ମୃତ୍ୟୁରେ ମଣିଷର ଦେହ ନାଶ ହେବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ତାର ଚେତନା

ଜଗତ ଉଦ୍ଧାର ହେଉ- ସାରାଂଶ

କାନ୍ଦ, ଓଡ଼ିଶା କାନ୍ଦ, ତୋର ଜରୁଆ ଦେହଯାକ ତ ଗୋରୁମହିଷାଣୀ ଘାଆରେ ଭରିଦବାକୁ ବହୁରାଷ୍ଟ୍ରୀୟଙ୍କ ଗୁହାଳରେ