ଶାନ୍ତି ଓ ,ମୈତ୍ରୀ ଭାବନା ବଶ୍ୱ ବଞ୍ଚିରହିବାର ଶେଷମନ୍ତ୍ର

Swayamprava Parhi (Chief Editor) 365 Views
3 Min Read

“ମଣିଷ ବଞ୍ଚିରହିବାର ଗୋଟିଏ ରାସ୍ତା ହେଉଛି ସର୍ବଜୀବ ମୈତ୍ରୀ ଚେତନା ଓ ବୈଜ୍ଞାନିକ ଦୃଷ୍ଟିଭଙ୍ଗୀ ।”- ଭଗବତ ପ୍ରସାଦଙ୍କର ଏହାଥିଲା ଶେଷମନ୍ତ୍ର ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱବାସୀଙ୍କ ପାଇଁ ।

ଗତ ଜୁନ୍ ୧୮ ତାରିଖରେ ସେ ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କଠାରୁ ଚିର ବିଦାୟ ନେଇଛନ୍ତି । ତାଙ୍କର ଆବର୍ତ୍ତମାନରେ ଓଡ଼ିଶାର ବୌଦ୍ଧିକ ଜଗତରେ ଏକ ଶୂନ୍ୟତା ଅନୁଭୂତ ହେଉଛି ।

ଭାରତୀୟ ସଂସ୍କୃତି, ଦର୍ଶନ, ପୌରାଣିକ କଥାବସ୍ତୁ ଓ ଜଗନ୍ନାଥ ସଂସ୍କୃତିର ମୂଳ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟଟିକୁ ବୈଜ୍ଞାନିକ ଦୃଷ୍ଟିଭଙ୍ଗୀରୁ ସମୀକ୍ଷା କରି ଲୋକଙ୍କ ନିକଟରେ ଉପସ୍ଥାପନ କରିବା କ୍ଷେତ୍ରରେ ଓ ନିର୍ଭୀକ ଭାବରେ ଦଳିତ ମାନଙ୍କର ସୃଷ୍ଟିର ଇତିହାସ, ମହାଭାରତ ଓ ପୁରାଣମାନଙ୍କରେ କେଉଁସବୁ ସ୍ଥାନରେ ଏହାକୁ ସ୍ଥାନୀତ କରାଯାଇଛି ଟିକା ଟିପ୍ପଣୀ ଦେଇ ସେସବୁର ତର୍ଜମା ପ୍ରକାଶ କରିବା କ୍ଷେତ୍ରରେ ଭଗବତ ପ୍ରସାଦ ସବୁବେଳେ ଅଗ୍ରଣୀ ଥିଲେ ।

‘ସମଧ୍ୱନି’ ପତ୍ରିକା ଆରମ୍ଭ ଦିନରୁ ତାଙ୍କ ସହିତ ଚର୍ଚ୍ଚା ଆମକୁ ନୂଆ ଚିନ୍ତା କରିବାପାଇଁ ପ୍ରେରଣା ଦେଇଛି । “ପ୍ରେମ, ଶାନ୍ତି ଓ ମୈତ୍ରୀ ଚେତନା ହିଁ ବିଶ୍ୱକୁ ବଞ୍ଚାଇ ରଖିପାରିବ” ତାଙ୍କର ଏହି ମନ୍ତ୍ରକୁ ଜନଗଣଙ୍କ ନିକଟରେ ‘ସମଧ୍ୱନି’ ବିଭିନ୍ନ (ସଙ୍ଗୀତ, ଭିଡ଼ିଓ, ଲେଖା, ଆଲୋଚନା) ମାଧ୍ୟମରେ ପ୍ରଚାର କରିଆସିଛି ।

୨୦୦୬ ମସିହାରେ ଭଗବତ ପ୍ରସାଦଙ୍କର ଏକ ଲେଖା ପଢ଼ିଲି “ସକ୍ରେଟିସ୍ ଓ ଚାର୍ବାକ୍” ଶୀର୍ଷକରେ । ଲେଖାଟି ଭାରତୀୟ ଦର୍ଶନ ଓ ଗ୍ରୀକ୍ ଦର୍ଶନର ସମାଲୋଚନା ମୂଳକ ସମୀକ୍ଷା ଥିଲା । ସେଥିରେ ସେ ଲେଖିଲେ, “ସକ୍ରେଟିସ୍ ଙ୍କ ଗ୍ରୀସ୍ ଓ ଚାର୍ବାକ୍ ଙ୍କ ଭାରତରେ ଦୁଇଟି ଭିନ୍ନସମାଜ ଗଠିତ ହୋଇଥିଲା ।

ଚାର୍ବାକଙ୍କ ଭାରତ (ପ୍ରାକ୍ – ବୈଦିକ) କେବଳ ବୈଦିକ ଆର୍ଯ୍ୟ ସଭ୍ୟତାଠୁ ଉନ୍ନତ ଥିଲା ତାହା ନୁହେଁ, ପରବର୍ତ୍ତୀ ଗ୍ରୀକ୍ ସଭ୍ୟତାଠୁ ବି ଯଥେଷ୍ଟ ଆଗରେ ଥିଲା । ଆଧୁନିକ ଯୁଗର ତଥାକଥିତ ହିନ୍ଦୁତ୍ୱବାଦୀଙ୍କ ଭାରତ ଯେ ଏହି ପ୍ରାକ୍ ବୈଦିକ ସଭ୍ୟତାଠୁ ବହୁ ନିମ୍ନରେ ସେଥିପାଇଁ ଯୁକ୍ତି କରିବା ଆବଶ୍ୟକ ନାହିଁ ।

ବିଜ୍ଞାନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଆଧୁନିକ ବିଶ୍ୱ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ବହୁତ ଆଗେଇଛି, କିନ୍ତୁ ପ୍ରକୃତି କିମ୍ବା ଇତରଗୋଷ୍ଠୀର ମାନବଙ୍କ ସହ ସମ୍ପର୍କ ସ୍ଥାପନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଆଜିର ବିଶ୍ୱ ପ୍ରାକ୍-ବୈଦିକ ସମାଜ ଏବଂ ସାରା ବିଶ୍ୱର ଆଦିମ ଜନଜାତି ସମ୍ପ୍ରଦାୟମାନଙ୍କ ସହ ତୁଳନୀୟ ନୁହେଁ।”
ଭଗବତ ପ୍ରସାଦ ଭାରତୀୟ ଦର୍ଶନ, ସମାଜ, ନାରୀ, ପରିବେଶ, ଯୁଦ୍ଧ ଅନେକ ବିଷୟରେ ସେ ନିଜର ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଦୃଷ୍ଟିଭଙ୍ଗୀ ପ୍ରକାଶ କରୁଥିଲେ । ସେ କହୁଥିଲେ ଯେ, ନାରୀମାନଙ୍କର ଯୌନ ସ୍ୱାଧୀନତା ଓ ସମାଜରେ ତ୍ୟାଗୀ(ଭଲ ମଣିଷ) ଲୋକଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ଏ ଦୁଇଟି ଉନ୍ନତ ସଭ୍ୟତାର ମୁଖ୍ୟ ଉପାଦାନ ଯାହା ଆଜିର ବିଜ୍ଞାନ ଯୁଗରେ ହଜି ହଜି ଯାଇଛି ।

ତ୍ୟାଗୀ ବଦଳରେ ଭୋଗୀମାନେ ସମାଜରେ ନାୟକ ସାଜିଛନ୍ତି । ଭାରତୀୟ ସଂସ୍କୃତିର ପୃଥିବୀକୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅବଦାନ ହେଉଛି ଅନ୍ୱୀକ୍ଷିକ – ଯୋଗ, ସାଂଖ୍ୟ, ଚାର୍ବାକଙ୍କ ଲୋକାୟତ ଦର୍ଶନ ଓ କୌଟିଲ୍ୟଙ୍କ ଅର୍ଥଶାସ୍ତ୍ର ।

ତାଙ୍କଭଳି ଜଣେ ଚିନ୍ତାନାୟକ ଆମ ଗହଣରୁ ସବୁଦିନପାଇଁ ବିଦାୟ ନେଇଛନ୍ତି । ଦୀର୍ଘଦିନ ହେଲା ବୟୋସାଧିକ୍ୟ ଅସୁସ୍ଥତା ଭିତରେ ଥିଲେ ବି ତାଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତି ଆମକୁ ଯେଉଁ ପ୍ରେରଣା ଦେଉଥିଲା ତାହାରି ଅଭାବ ଆଜି ଅନୁଭୂତ ହେଉଛି । ଭଗବତ ପ୍ରସାଦ ତାଙ୍କର ସମୟଠାରୁ ସବୁବେଳେ ଶହେବର୍ଷ ଆଗକୁ ଚିନ୍ତାକରି ଲେଖୁଥିଲେ ଓ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ପରାମର୍ଶ ଦେଉଥିଲେ ।

ତାଙ୍କର ବିୟୋଗରେ ସେ ଦେଇଥିବା ପରାମର୍ଶ ଗୁଡ଼ିକ ଉପରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ହିଁ ହେବ ତାଙ୍କପ୍ରତି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି । ସେହିଭଳି ଚିନ୍ତାନାୟକ, ଜନଦରଦୀ ମଣିଷ ବାରମ୍ବାର ଓଡ଼ିଶା ମାଟିରେ ଜନ୍ମ ନିଅନ୍ତୁ ଓ ଓଡ଼ିଶାର ବୌଦ୍ଧିକ ଜଗତକୁ ନିଜର ଜ୍ଞାନର ଆଲୋକ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରଜ୍ୱୋଳିତ କରି ରଖନ୍ତୁ ।

Share This Article
ସ୍ଵୟଂପ୍ରଭା ପାଢ଼ୀ, ସମଧ୍ୱନି ପତ୍ରିକାର (ପ୍ରିଣ୍ଟ ଓ ଡିଜିଟାଲ) ସମ୍ପାଦକ, ଗାୟିକା, ଲୋକ ସଂସ୍କୃତି ଗବେଷିକା. Ms Swayamprava Parhi is an Artist, cultural journalist and folk cultural researcher. She is the Chief Editor of Samadhwani. Swayamprava has been involved in the Village Biography Writing Initiatives with school students since 2005. During Covid-19, she initiated a new approach to work with school students. She shifted her village biography work online while tying up with different schools in Odisha. She is extensively documenting issues like the Food culture of Odisha, Syncretism in India, and Music of the Marginalized Artists. Now, she is focusing on the role of Women in the Performing Folk Art forms of Odisha. She also happens to be a Documentary Filmmaker and a Pod-caster. She has been working closely with noted organic farmer Sri Natabar Sarangi since 2008 in the Narisho/Niali areas and documenting his childhood memories, life experiences and food history of coastal Odisha.
Exit mobile version