ସର୍ବଧର୍ମ ସମୋନ୍ନୟର ବାର୍ତ୍ତା ଦିଏ “ପୀର ଜାହାନିଆ”

Swayamprava Parhi (Chief Editor) 1.1k Views
7 Min Read

[box type=”shadow” align=”” class=”” width=””]ସମ୍ପାଦକୀୟ ମତ : ଭାରତବର୍ଷରେ ଏବଂ ଆମ ଓଡ଼ିଶା ରାଜ୍ୟରେ ସାମ୍ପ୍ରଦାୟିକ ସଦ୍ଭାବର ଅନେକ ସୁନ୍ଦର ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ଆମରି ପାଖରେ ରହିଛି । ସେହିସବୁ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ଗୁଡ଼ିକ ବାରମ୍ବାର ପ୍ରମାଣିତ କରିଛି ଯେ, ଓଡ଼ିଶାର ଜନଗଣ ଶାନ୍ତି ପ୍ରିୟ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ଭିତରେ ଅନେକ ଜାତି ଧର୍ମର ଲୋକେ ଅତି ସ୍ନେହଁ ଶ୍ରଦ୍ଧାପୂର୍ଣ୍ଣ ବାତାବରଣ ଭିତରେ ବସବାସ କରିଆସିଛନ୍ତି । ଭେଦଭାବ ସୃଷ୍ଟିକରିବାପାଇଁ ବାହାରର ବିଭିନ୍ନ ଶକ୍ତି କେତେବେଳେ କେଉଁଠି ପ୍ରୟାସ କରିଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଏହି ପ୍ରୟାସ ବାରମ୍ବାର ବିଫଳ ହୋଇଛି । ଏମିତି ଏକ ସୌହାର୍ଦ୍ଦ୍ୟପୂର୍ଣ୍ଣ ସମ୍ପର୍କର ଉଦାହରଣ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ ଅସ୍ତରଙ୍ଗର ପୀର ଜାହାନିଆ ପୀଠରେ । ସେହି ପୀଠର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ସମ୍ପର୍କରେ ଏଠାରେ ଉପସ୍ଥାପନ କରାଯାଇଛି। – (ସ୍ଵୟଂପ୍ରଭା ପାଢ଼ୀ) ସମ୍ପାଦକ[/box]

ସେଦିନ ପୀର ଜାହାନିଆ ପୀଠ ସମ୍ପର୍କରେ ଜାଣବାପାଇଁ ଧାଇଁଯାଇଥିଲୁ ଅସ୍ତରଙ୍ଗ ଅଞ୍ଚଳକୁ । ଭୁବନେଶ୍ୱରଠାରୁ ୮୦-୮୫ କିଲୋମିଟର ଦୂର ଅସ୍ତରଙ୍ଗ । ସମୁଦ୍ର କୂଳିଆ ଅଞ୍ଚଳ । ସମଗ୍ର ଅଞ୍ଚଳ ଝାଉଁ ଏବଂ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଅନେକ ଗଛ ବୃକ୍ଷରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ । ଅସ୍ତରଙ୍ଗକୁ ପଶିବାପରେ ପୀର ଜାହାନିଆ ପହଞ୍ଚିବାଯାଏ ପରିବେଶଟି ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ଅଲଗା । ଆମେ ଅସ୍ତରଙ୍ଗ ପହଞ୍ଚୁ ପହଞ୍ଚୁ ପାଖାପାଖି ସଂନ୍ଧ୍ୟା ୫.୩୦ । ଅସ୍ତରଙ୍ଗରୁ ଆମକୁ ଆହୁରି ୫-୭ କିଲୋମିଟର ଭିତରକୁ ଯିବାକୁ ପଡ଼ିଲା ପୀରଙ୍କ ପୀଠରେ ପହଞ୍ଚିବା ପାଇଁ । ଅସ୍ତରଙ୍ଗ ଭିତରକୁ ପଶିବାବେଳେ ପରିବେଶଟି ବେଶ ବଦଳିବାପରି ମନେହେଉଥିଲା । ଅଦ୍ଭୁତ ନୀରବତା । ସମୁଦ୍ର କୂଳିଆ ପବନ ସାଙ୍ଗକୁ ଏହି ନୀରବ ବାତାବରଣ ଯେମିତି ମନକୁ ଶାନ୍ତ କରିଦେଉଥିଲା । ଏମିତି ପରିବେଶରେ ପୀରଙ୍କର ପୀଠଟିର ସ୍ଥାପନା କାହିଁକି କରାଯାଇଛି ଓ କିଏ କରିଛନ୍ତି ଜାଣିବାରେ ଆଗ୍ରହ ବଢ଼ିଯାଇଥିଲା । ଆମେ ସମଧ୍ୱନିର କେତେଜଣ ସଦସ୍ୟ ଏକାଠି ଯାଇଥିଲୁ ଏହି ବିଷୟ ଜାଣିବାପାଇଁ ଅସ୍ତରଙ୍ଗକୁ । ଆମ ସହିତ ଅସ୍ତରଙ୍ଗ ଅଞ୍ଚଳର ଜଣେ ସଦସ୍ୟ ଥିଲେ । ସେ ସେହି ଅଞ୍ଚଳର ହୋଇମଧ୍ୟ ଉକ୍ତ ପୀଠ ସମ୍ପର୍କରେ ଅଧିକ କିଛି ଜାଣିନଥିଲେ । ଆମେ ସଂନ୍ଧ୍ୟା ଆସିଯାଉଥିବାରୁ ତର ତର ହୋଇ ଜାହାନିଆ ପୀରଙ୍କ ପୀଠକୁ ପଶିଗଲୁ । ସେଠିକାର ପୂଜାରୀ ଜଣେ ମୁସଲମାନ ପୂଜକ ପୂଜା କରୁଥିଲେ । ପୀଠରେ ଗୋଟିଏ କଠଉ ପୂଜା ପାଉଥିଲା ।

ଆମ ଆଗରେ ଅନେକ ହିନ୍ଦୁ ଧର୍ମର ନାରୀମାନେ ପୀରଙ୍କୁ ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରି ପୂଜାରୀଙ୍କ ଚାମରରୁ ଆଶିର୍ବାଦ ନେଇ ଯାଉଥିଲେ । ଆମେ ଟିକେ ଜାଣିବାର ଆଗ୍ରହରେ ପୂଜକଙ୍କୁ କିଛି ପଚାରିବାପାଇଁ ଚାହିଁଲୁ । ସେ କହିଲେ ଯେ, ଅସ୍ତରଙ୍ଗ ଅଞ୍ଚଳର ଏହି ପୀରଙ୍କ ପୀଠ ସର୍ବଧର୍ମ ସମୋନ୍ୱୟର ବାର୍ତ୍ତା ଦୀର୍ଘ ୫୦୦ବର୍ଷ ଧରି ପ୍ରଚାର କରିଆସିଛି । ଏହି ପୀଠକୁ ଅଧିକ ହିନ୍ଦୁ ଲୋକ ଆସନ୍ତି ପୂଜା କରିବାପାଇଁ ଓ ଭୋଗ ଲଗାଇବାପାଇଁ । କାରଣ ଉକ୍ତ ଅଞ୍ଚଳଟିରେ ହିନ୍ଦୁମାନେ ଅଧିକ ପରିମାଣରେ ରହନ୍ତି । ପୂଜାରୀଙ୍କ କହିବା ଅନୁସାରେ, ସମୁଦ୍ର କୂଳରେ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ଏହି ପୀରଙ୍କ ପୀଠ ପାଇଁ କୁଆଡ଼େ ଜଣେ ହିନ୍ଦୁ ରାଜା ୯୦୦ ଏକର ଜମି ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲେ । ଏହି ଅଞ୍ଚଳଟି ହିନ୍ଦୁମାନଙ୍କର ବାସସ୍ଥାନ ହୋଇ ବି ପୀରଙ୍କ ପୀଠ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିବାପାଇଁ ରାଜା ସହଯୋଗ କରିବା ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ୫୦୦ ବର୍ଷ ତଳେ ବି ଏହି ଅଞ୍ଚଳରେ ସଦଭାବର ସଂସ୍କୃତି ଥିଲା ଓ ସବୁ ଧର୍ମପ୍ରତି ରାଜାଙ୍କର ସମ୍ମାନ ଥିଲା ବୋଲି ସୂଚନା ପ୍ରଦାନ କରୁଛି । ଏଠାକୁ ହିନ୍ଦୁ ମୁସଲମାନ ଉଭୟ ଧର୍ମର ଲୋକ ପୂଜା ରଖିବାକୁ ଯାଆନ୍ତି । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ଅସ୍ତରଙ୍ଗ ଅଞ୍ଚଳର ଶହ ଶହ ଶ୍ରଦ୍ଧାଳୁ ଭକ୍ତିର ସହିତ ମୁଣ୍ଡିଆମାରି ପୀରଙ୍କୁ ପୂଜାକରି ନିଜ ମନସ୍କାମନା ଜଣାଇଥାନ୍ତି । ଏହି ପୀଠର ଅନେକ ମହିମା ରହିଛି ବୋଲି ପୂଜକମାନେ ବିଶ୍ୱାସ କରନ୍ତି, ଯେଉଁଥିପାଇଁ ସେଠାକୁ ଅଧିକ ଲୋକ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସମୟରେ ପୂଜାକରିବାପାଇଁ ଆସିଥାନ୍ତି ।

ପୂଜକ ଅଜିମ ଅଲ୍ଲି ସାହା ପୀରଙ୍କ ସମ୍ପର୍କରେ ପ୍ରଚଳିତ ଏକ କାହାଣୀ ଆମକୁ ଶୁଣାଇଥିଲେ । କାହାଣୀଟି ହେଲା; “ଏଠିକି ଜଣେ ଫକିର ୫୦୦ବର୍ଷ ତଳେ ଆସିଥିଲେ । ସେତେବେଳେ ଏଠି କାହାରି ବାସସ୍ଥାନ ନଥିଲା । ସେତେବେଳେ ରାଜାଙ୍କ ରାଜୁତି ଥିଲା । ରାଜା ବୁଲୁଥିଲେ, ରାସ୍ତାରେ ଫକିରଙ୍କ ସହ ଭେଟହେଲା । ଫକିରଙ୍କୁ ରାଜା ପ୍ରଣାମ କଲେ । କହିଲେ କଣ କରିବି ବୁଲୁଛି ମୋ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କର ଦେହ ଭାରି ଖରାପ । ରାଜାଙ୍କୁ ଫକିର ଟିକେ ବିଭୂତି ଦେଲେ । ସେଇକୁ ଖାଇ ତାଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ଭଲ ହେବାପରେ ରଜା ଫକିରଙ୍କୁ ୯୦୦ବାଟି ଜମି ଦେଇ ସେ ଅଞ୍ଚଳର ରଜା ବୋଲି ଘୋଷଣା କରିଦେଲେ ଓ କହିଲେ ମୁଁ ଆଉ ଏ ଅଞ୍ଚଳକୁ ଆସିବିନି । ଫକିର କହିଲେ ମୋର କ’ଣ ହେବ ସମ୍ପତ୍ତି ବାଡ଼ି? ତାଙ୍କ ସାଥିରେ ଜଣେ ଚାଲା ଥିଲେ ମସ୍ତାନ ଅଲ୍ଲି ସାହା ବୋଲି ତାଙ୍କୁ ସେ କହିଲେ ତୁମେ ଯାଅ ଏହାକୁ ନେଇ ଲୋକଙ୍କର ସେବାକର । ଜମିବାଡ଼ି ଯାହା ଅଛି ତାଙ୍କ ସେବାରେ ଲଗେଇ ଦିଅ । ସିଏ ସେଇଠୁ ଲୋକଙ୍କୁ ଆଣିକି ଏଠି ରଖିକି ସେବା କଲେ ସେବେଠୁ ।”

ପୂଜକ ଅଜିମ ଅଲ୍ଲିଙ୍କ ସହ ଆମେ ବାର୍ତ୍ତାଳାପ ଭିତରୁ ପୀରଜାହାନିଆ ପୀଠ ସମ୍ପର୍କରେ କିଛି ଜାଣିବାପାଇଁ ପ୍ରୟାସ କରିଥିଲୁ । ଏହି ବାର୍ତ୍ତାଳାପରୁ ବୁଝିହୁଏ କେମିତି ପୀରଜାହାନିଆ ପୀଠ ସର୍ବଧର୍ମ ସମନ୍ୱୟ ଓ ସେବାର ବାର୍ତ୍ତା ୫୦୦ ବର୍ଷ ଧରି ପ୍ରଚାର କରିଆସିଛି ।

ପ୍ରଶ୍ନ: ଆପଣ ଏଠି କ’ଣ କରନ୍ତି?

ଉତ୍ତର: ଆମେ ଏଠି ପୂଜା କରୁ ।

ପ୍ରଶ୍ନ: ଏଠି କେଉଁମାନେ ପୂଜା କରନ୍ତି?

ଉତ୍ତର: ଆମେ ମୁସଲିମ ଲୋକମାନେ ପୂଜାକରୁ ।

ପ୍ରଶ୍ନ: ଆପଣଙ୍କର ଏହି ପୀଠରେ କ’ଣସବୁ ନୀୟମ ରହିଛି?

ଉତ୍ତର: ଏହି ଅଞ୍ଚଳଟି ସମୁଦ୍ର କୂଳିଆ ଅଞ୍ଚଳ କିନ୍ତୁ ଏହି ପୀଠକୁ ମାଛ ଓ ଗୋମାଂସ ମନା । ଏହା ଭିତରକୁ ଆମିସ ପଶିବ ନାହିଁ ।

ପ୍ରଶ୍ନ: ଏଠାକୁ କେଉଁମାନେ ପୂଜା କରିବାକୁ ଆସନ୍ତି?

ଉତ୍ତର: ଏଠାକୁ ଅଧିକ ହିନ୍ଦୁ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ପୂଜାର୍ଚ୍ଚନା କରିବାପାଇଁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ଆସନ୍ତି ।

ପ୍ରଶ୍ନ : ଏହି ପୀଠର ମୂଳ ଲକ୍ଷ କ’ଣ?

ଉତ୍ତର : ଏହି ପୀଠର ମୂଳ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ହେଉଛି ସେବା ।

ପ୍ରଶ୍ନ : ହିନ୍ଦୁ ମୁସଲମାନ ଭାଇଚାରାର ସମ୍ପର୍କକୁ ଆପଣ ଏହି ପୀଠରେ କେମିତି ଦେଖନ୍ତି?

ଉତ୍ତର :  ଏଠି ସବୁ ଧର୍ମ ସବୁ ସମ୍ପ୍ରଦାୟ ସମାନ । ଆପଣଙ୍କର ଯେମିତି କାର୍ତ୍ତିକ ପୂର୍ଣ୍ଣିମାରେ ପୂଜା ମେଳା ହୁଏ ଆମର ସେମିତି ଉରୁଷ ବୋଲି କୁହାଯାଏ ସେହି କାର୍ତ୍ତିକ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଦିନ ଏଠାରେ ସତ୍ୟପୀର ବା ସତ୍ୟନାରାୟଣଙ୍କର ପର୍ବ ପାଳନ କରାଯାଏ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ଠିକ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ପରି ଏଠି ନୂଆ ମାଟିହାଣ୍ଡିରେ ଖିରି ଭୋଗ କରାଯାଏ । ସବୁଦିନେ ସେ ଭୋଗ ସମୁଦ୍ର ପାଣିରେ ଦିଆଯାଏ । ଆମ ପୀର ପୀଠରେ ମୁଦୂଲି ଅଛନ୍ତି, ଗୋଛାୟତ ମାନେ ଝାଡ଼ୁ ମାରୁଥିଲେ, ମହାରଣା ଲୋକ ଅଛନ୍ତି ସେମାନେ କଠଉ ତିଆରି କରି ବର୍ଷକୁ ବର୍ଷ ଦିଅନ୍ତି । ଏଠି କଠଉ ପୂଜାପାଏ । ଠାକୁରଙ୍କର ଚାଷବାସ ପାଇଁ ଯେଉଁ ଲଙ୍ଗଳ ଦରକାର ତାକୁବି ସେ ତିଆରି କରି ଦିଅନ୍ତି । ସୁନିଆରେ ଏଠି କଠଉ ମାନସିକ ଦିଆଯାଏ । ବାରିକ ମାନେବି ଏହିପୀଠର ସେବାକାରୀ ଅଛନ୍ତି ସେ ମନ୍ଦିରର ଓ ମନ୍ଦିର ମାଲିକଙ୍କର ସେବା କରନ୍ତି। ଏମିତି ଯେଉଁ ସମସ୍ତ ସେବାକାରୀ ୧୦ ଏକର ଲେଖାଁଏ ସମ୍ପତ୍ତି ନେଇଛନ୍ତି ପୀରଙ୍କର ସେବା କରିବାପାଇଁ ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ହିନ୍ଦୁ । ଏଠି ସତ୍ୟନାରାୟଣ ବାଦୀପାଲା ୫ ଦିନଧରି କରାଯାଏ । ହିନ୍ଦୁ ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ଲୋକେ ଆସି ପୂଜା କରନ୍ତି । ଏ ପୀର ହେଉଛନ୍ତି ସବୁଠୁ ବଡ଼ ପୀର ଯାହାଙ୍କର ଭୋଗ ସମୁଦ୍ର ପାଣିରେ ଲାଗୁଛି । ଏ ପ୍ରକାର କଥା ଅନ୍ୟ କେଉଁଠି ନାହିଁ ।

ପ୍ରଶ୍ନ: ସାମ୍ପ୍ରଦାୟିକ ବିଭେଦର କିଛି ଘଟଣା ଆପଣ ଅନୁଭବ କରିଛନ୍ତି କି?

ଉତ୍ତର : ନାଁ ସେମିତି କୌଣସି ଘଟଣା ଆଜିଯାଏ ଘଟିନାହିଁ । ଆମେ ୧୫ଟି ମୁସଲମାନ ପରିବାର ଏହି ଅଞ୍ଚଳରେ ରହୁଛୁ । ସମଗ୍ର ଅଞ୍ଚଳ ହେଉଛି ହିନ୍ଦୁ ମାନଙ୍କର । ସେମାନେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ଏହି ପୀଠରେ ପୂଜାଭୋଗ କରନ୍ତି । କେବେ ଆମକୁ କଷ୍ଟ ହେବାପରି କିଛି କଥା ବା ଘଟଣା ଆଜିଯାଏ ଏହି ଅଞ୍ଚଳରେ ଘଟିନାହିଁ ।

Share This Article
ସ୍ଵୟଂପ୍ରଭା ପାଢ଼ୀ, ସମଧ୍ୱନି ପତ୍ରିକାର (ପ୍ରିଣ୍ଟ ଓ ଡିଜିଟାଲ) ସମ୍ପାଦକ, ଗାୟିକା, ଲୋକ ସଂସ୍କୃତି ଗବେଷିକା. Ms Swayamprava Parhi is an Artist, cultural journalist and folk cultural researcher. She is the Chief Editor of Samadhwani. Swayamprava has been involved in the Village Biography Writing Initiatives with school students since 2005. During Covid-19, she initiated a new approach to work with school students. She shifted her village biography work online while tying up with different schools in Odisha. She is extensively documenting issues like the Food culture of Odisha, Syncretism in India, and Music of the Marginalized Artists. Now, she is focusing on the role of Women in the Performing Folk Art forms of Odisha. She also happens to be a Documentary Filmmaker and a Pod-caster. She has been working closely with noted organic farmer Sri Natabar Sarangi since 2008 in the Narisho/Niali areas and documenting his childhood memories, life experiences and food history of coastal Odisha.
Exit mobile version